Onze 4 daagse reis met Rachman deel 1
Door: Jet
Blijf op de hoogte en volg Ton en Jet
12 Oktober 2015 | Indonesië, Bogor Dua
Na onze eerste dsgen in Bogor te hebben doorgebracht beginnen we op 8 oktober aan onze tour met Rachman. Met prive auto en chauffeur
(Ray) en Rachman zelf als gids gaan we om half 9 op pad richting de desa ( n wijk net aan de buitenrand van Bogor), Hier maken we n wandeling en gaan we op bezoek bij de moeder van Rachman. We worden hier hartelijk onthaald en mogen haar huisje zien. In onze ogen heel slechte voorzieningen en bij regenweer zal t binnen regenen omdat er n gat zit. Ze zet thee en we krijgen familiefoto's te zien. We voelen ons echt gasten en speciaal. We gaan verder met onze wandeling en stoppen bij n huis waar ze Wayang poppen maken, oa de zoon van Rachman. De route gaat verder over de markt waar n paar meisjes op de foto willen die luisteren naar "Suzanne van vof de kunst"...lachen.
We gaan met de auto verder naar de kampong, n tocht van 1,5-2 uur over slechte wegen en hoog in de bergen. ( leve de ANWB reisbandjes... ik zweer erbij....nu niet ziek geworden.)
De aankomst was heel bijzonder...n prachtig gezicht met de bergen en de rijstvelden met daarin n klein dorpje waar de familie Rachman woont.
Hij heeft vorig jaar n nieuw guesthouse gebouwd met 3 kamers. Daarnaast n keukentje waar zijn vrouw kookt voor de gasten, je mag meekijken en/of helpen. Daarnaast n was gelegenheid met westerse wc, n betonnen bak met koud water. Hier kun je jezelf wassen en water pakken om de wc mee door te spoelen. Verder n pijp uit de muur waar koud water uit komt om te douchen.
Hij heeft n veranda gebouwd waarop n zitje staat om te relaxen met t mooiste uitzicht wat we ons kunnen wensen....bergen en rijstvelden. Dit voelt als n kadootje .
Aangezien t guesthouse vol zit slapen wij in t huis van Rachman. Heel basic met rieten wanden, matras op de grond, 2 kussens en n deken....wel verlichting. Zijn keuken en wasruimte zien er super onderkomen uit.
Er hangen zoveel geuren maar de ergste is die van de schapen die in een kooitje zitten. Mens en dier leven door elkaar heen. Savonds hebben we heerlijk gegeten met alle gasten samen.
De gastvrijheid staat hier bovenaan.
Wij willen ervaren hoe de locale javanen leven....daar komen we hier achter
(Ray) en Rachman zelf als gids gaan we om half 9 op pad richting de desa ( n wijk net aan de buitenrand van Bogor), Hier maken we n wandeling en gaan we op bezoek bij de moeder van Rachman. We worden hier hartelijk onthaald en mogen haar huisje zien. In onze ogen heel slechte voorzieningen en bij regenweer zal t binnen regenen omdat er n gat zit. Ze zet thee en we krijgen familiefoto's te zien. We voelen ons echt gasten en speciaal. We gaan verder met onze wandeling en stoppen bij n huis waar ze Wayang poppen maken, oa de zoon van Rachman. De route gaat verder over de markt waar n paar meisjes op de foto willen die luisteren naar "Suzanne van vof de kunst"...lachen.
We gaan met de auto verder naar de kampong, n tocht van 1,5-2 uur over slechte wegen en hoog in de bergen. ( leve de ANWB reisbandjes... ik zweer erbij....nu niet ziek geworden.)
De aankomst was heel bijzonder...n prachtig gezicht met de bergen en de rijstvelden met daarin n klein dorpje waar de familie Rachman woont.
Hij heeft vorig jaar n nieuw guesthouse gebouwd met 3 kamers. Daarnaast n keukentje waar zijn vrouw kookt voor de gasten, je mag meekijken en/of helpen. Daarnaast n was gelegenheid met westerse wc, n betonnen bak met koud water. Hier kun je jezelf wassen en water pakken om de wc mee door te spoelen. Verder n pijp uit de muur waar koud water uit komt om te douchen.
Hij heeft n veranda gebouwd waarop n zitje staat om te relaxen met t mooiste uitzicht wat we ons kunnen wensen....bergen en rijstvelden. Dit voelt als n kadootje .
Aangezien t guesthouse vol zit slapen wij in t huis van Rachman. Heel basic met rieten wanden, matras op de grond, 2 kussens en n deken....wel verlichting. Zijn keuken en wasruimte zien er super onderkomen uit.
Er hangen zoveel geuren maar de ergste is die van de schapen die in een kooitje zitten. Mens en dier leven door elkaar heen. Savonds hebben we heerlijk gegeten met alle gasten samen.
De gastvrijheid staat hier bovenaan.
Wij willen ervaren hoe de locale javanen leven....daar komen we hier achter
-
18 Oktober 2015 - 10:57
Gerry:
Hey genieters,
Zo herkenbaar ...slapen in een hutje omringd door sawa"s... Die serene rust...het gevoel hebben dat je daar nooit meer weg wil.
En juist dat basale maakt het je duidelijk dat je je in een hele andere wereld begeeft.
Op het platteland is de bevolking nog echt heel puur, zeer vriendelijk en behulpzaam. Vaak jammer dat je de lokale taal niet beheerst.
Het mooiste is dat je tot besef komt dat je met heel weinig je heel gelukkig kunt voelen en idd Jet alles ervaart als een cadeautje.
Als ik jullie verhalen lees dan zou ik willen dat ik kon toveren dan zou ik heel zeker nu met jullie mee lopen.
Enjoy.....
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
